Na enkele dagen van slecht weer, zijn de omstandigheden voor 1e Pinksterdag gunstig gezind. Omdat de Steinse Tiendweg niet afgesloten blijkt te zijn, ga ik aldus de volgende etappe van het Pelgrimspad wandelen. De eerste mogelijkheid om op zondag in Reeuwijk aan te komen is pas rond 11:00, een mooi tijdstip om van start te kunnen gaan.
Vanaf de bushalte gaat eerst een stukje over een fietspad langs een weg, maar slaat al na 100m linksaf het Reeuwijkse Hout in. Eerst moet ik hier over het fietspad zelf wandelen, maar na een bruggetje loopt parallel een schelpenpad mee. Aan het einde van dit schelpenpad wordt in de wandelgids een ophaalbrug genoemd; deze blijkt inmiddels vervangen te zijn door een vaste brug. Langs het restaurant van het bungalowpark ga ik dieper het Reeuwijkse Hout in en loop daarbij over schelpenpaden en bruggetjes. Na een parkeerplaats overgestoken te hebben, kom ik bij een restaurant Reeuwijkse Hout aan en aldaar doe ik mijn jas uit, omdat de temperatuur aardig begint op te lopen en het zelfs meer benauwd voelt. Ik loop snel verder langs de surfvereniging en kom dan uit op een smal pad tussen de Reeuwijkse Plassen door. Na een kleine kilometer komt de bebouwing weer in zicht en na een bruggetje loop ik verder over een smal asfaltpad; wederom tussen de plassen door.
Dit pad blijf ik voorlopig volgen; langs de zomerhuisjes en bij tijd soms grote villa's. Een nadeel van de vele knotwilgen langs dit wandelpad is het feit dat de boomwortels het pad beschadigen en ik daarom niet overal even gelijk loop. Zodra de naastgelegen autoweg afslaat, wordt het pad breder en beter te belopen. Bij de eerste kruising sla ik daarna af en de komende asfaltweg moet ik de komende kilometer volgen. Wel zie ik dat er naast deze weg een nieuw steenslagpad aangelegd is. Dit pad veert lekker mee over de veenbodem in het gebied alhier.
In het gehucht Oukoop slaat het Pelgrimspad af naar een rustige asfaltweg; maar helaas moet deze weg nog steeds gedeeld worden met fietsers. Bij het Wierickepad wordt het rustig en gaat het verder over de onverharde 'Kippenkade', een smal wandelpad tussen het water. Heerlijk om zo in de stilte te lopen en alleen maar vogelgeluiden te horen, onderweg moet ik ook een, ietwat groot uitgevallen, boom aan de kant leggen. Twee tegemoetkomende wandelaars zijn hier wel blij mee; omdat het anders lastig te passeren was.
Vlak voor het einde van de Kippenkade staat een monument voor omgekomen soldaten uit de Tweede Wereldoorlog, inclusief een (ietwat overgroeid) bankje. Een goed moment voor een korte pauze. Vanuit het weiland wordt ik gadegeslagen door enkele koeien. Nochtans blijf ik niet te lang zitten en stap na een klein kwartier weer op. Na een overstaplankje op een hek loop ik gelijk op met het Romeinse Limespad en kom ik wederom op bekend terrein.
Nu gaat het verder over de Prinsendijk en net als de vorige keer met het Limespad, wordt deze bevolkt door een schapenkudde. Op het einde van de dijk weer een overstapplankje beklimmen en dan volgt het Wierickepad naar Driebruggen. En net als de vorige keer is café Custwijc geopend; ditmaal is het wel iets drukker dan de vorige keer en ik houd hier dus een langere pauze.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|