Op zaterdag 18 mei ben ik helaas al bezet, dus de wekelijkse wandeldag wordt nu weer op zondag. De GR 5 zit er nog steeds niet in; dus ga ik na meer dan een jaar weer eens verder op het Pelgrimspad. De volgende etappe is die van De Kwakel naar Aarlanderveen; volgens de wandelgids een afstand van circa 17 kilometer.
Omdat ik op de vorige etappe iets verder ben doorgelopen naar de bushalte, kan ik daar ook weer beginnen. Op zondagochtend is de snelste route naar De Kwakel via Uithoorn en middels de laatste overstap en tegelijk de eerste bus op zondag, kom ik om rond kwart over tien bij de halte Drechtdijk 101 aan. Vanaf deze bushalte gaat het meteen zuidwaarts en kom dan bij de Vrouwenakkerbrug over het Amstel-Drechtkanaal. Voor de komende, bijna, 5 kilometer volg ik het jaagpad. Aanvankelijk is het een jaagweg, maar vanaf de zeilhaven wordt het een smal en slecht verhard fietspad. Onderweg wordt ik soms meerdere keren van achteren benaderd door wielrenners en zonder te bellen vliegen deze maar even voorbij.
Ter hoogte van de Tolhuissluis ligt een theetuin en dat is een mooie plek voor een pauze, hoewel nog niet al te lang onderweg. Ik neem hier een groot glas thee met een huisgemaakte bosbessen-cheesecake. Veel ruimte is er niet bij deze rustplek en het is dan ook goed druk.
Na ruim een half uur stap ik eens op en volg hetzelfde jaagpad nog ruim één kilometer. Met de theetuin dichtbij is het op dit laatste stuk zo mogelijk nog drukker met fietsers. Slechts één wielrenner gebruikt ook daadwerkelijk een bel, terwijl anderen rücksichtlos voorbij scheuren. Na deze kilometer kom ik aan in het kleine gehuchtje Bilderdam en daar stuit ik op een open brug, die dan al wel gesloten wordt. Aan de andere kant van de brug gaat het weer verder over het jaagpad, eerst over een asfaltweg en daarna over een fietspad.
Bij het volgende dorpje, Papenveer, wissel ik via de Kattenbrug weer van oeverzijde en ga na een kleine 100m achterlangs huizen over een asfaltweg langs de Ringvaart lopen. Na de golfclub wordt het een onverharde dijkweg, bestaande uit gravel; dit loopt tenminste lekker weg (naast asfalt).
Vlak aan het einde van deze dijk komen er wel enkele auto's achterop; het blijkt dat in deze omgeving een 'ladiesrun' plaatsvindt. Langs het zwembad van Nieuwveen kom ik bij de provincialeweg uit en steek deze over en dan volgt een stukje boerenlandpad. Het klaphekje is een groot spinnenweb, daarom klim ik maar over het hek heen. Vlak hierachter staat een picknickbank en neem ik even een moment pauze.
Na het volgende klaphekje sta ik tussen de koeien en deze staan ook op en lijken dichterbij te willen komen; ik loop snel verder en ben dit weiland snel weer uit. Achter het erf van een boerderij ligt het volgende klaphekje en kom ik in een weiland vol schapen. Op deze dijk loopt het ook redelijk ongelijk en moet ik ook uitkijken om niet te veel in de schapenstront te gaan staan.
Groot is dit weiland niet en kom dan bij een betonpad aan; om weer op de dijk te komen moet ik hier een schrikdraad weghalen en dan een kleine paardenweide doorkruisen. Het betreffende paard is ook thuis en staat precies bij het andere schrikdraad dat ik moet verwijderen. Dit paard laat ik verder niet al te veel schrikken en ga daarom, tegen de instructies in de wandelgids, de dijk af en kruip aldaar onder het draad door. In het volgende weiland staan weer schapen; deze gaan gedwee opzij. Na dit weiland kom ik weer op een asfaltweg uit en voor de komende 4 kilometer naar Aarlanderveen volg ik deze weg. Het is een rustige weg langs de Ringvaart, wel weer geflankeerd door vele fietsers. Na deze kilometers kom ik dan aan in Aarlanderveen en langs de provincialeweg ligt de bushalte, waar ik nog bijna een half uur moet wachten op de bus terug. De eigenlijke etappe eindigt nog een kleine 200m verderop bij de kerk in het dorp, maar dat is voor de volgende keer.
0 Reacties
|
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|