Vanwege de bevrijding van Den Brielle (Brielle) in 1572 is het weekeinde van 31 maart op 1 april aldaar een feestdag. Daarom leek het me niet verstandig om precies dan de volgende etappe op de GR5 te gaan lopen.
Daarentegen kwamen afgelopen maandag weer 4 nieuwe NS-wandelingen uit en daarvan ga ik er eentje lopen; de NS-wandeling Krickenbecker Seen van Kaldenkirchen naar Venlo. Eerstgenoemd station is vanuit Rotterdam nog redelijk goed te bereiken. Op deze zondag stap ik in Rotterdam om kwart voor negen in de trein en via een overstap in Eindhoven ben ik rond half elf in Venlo. Het grensoverschrijdende vervoerbewijs heb ik al in Rotterdam gehaald en ik heb het zekere voor het onzekere genomen en daarom maar een overstap van 37 minuten in plaats van 7 minuten. Achteraf gezien was dat natuurlijk weer niet nodig en stipt om 11:05 vertrekt de trein van Eurobahn richting Kaldenkirchen, wat al 4 minuten later bereikt wordt.
Vanaf het, mijn inziens 'unheimische' stationsplein daalt het af naar straatniveau en vervolgens ga ik de spoorlijn onderdoor en dan weer een trapje op. Na een klein stukje fietspad loop ik over een achterafpaadje langs wat tuinen in Kaldenkirchen.
Het volgende stuk is wat saai; lopen over een industrieterrein en veelal asfalt. Na een tunnel onder de snelweg A61 wordt het wat rustiger, hoewel het autogeluid op de achtergrond blijft. Eerst loopt deze wandeling door een boomgaard en vervolgens komt deze weg uit in het dorpje Leuth. Dit dorpje wordt van west naar oost doorkruist en dan moet ik een klein stukje langs de provincialeweg L373 lopen. Best wel jammer :(
Lang duurt dit niet en ter hoogte van de Leuther Mühle ga ik langs de Nette lopen en loop daarmee tevens het Naturschutzgebied (NSG) Krickenbecker Seen und Kleiner Wittsee in. De NS-wandeling gaat nu weer naar het zuiden over een schelpenpad langs de Nette. Na een stukje bos kom ik langs een vogelkijkhut en daar ga ik ook even in. Alhier zit ook een vogelspotter met een grote camera. Hier houd ik even een korte pauze.
Na deze kleine pauze stap ik weer op en bij een bruggetje verlaat ik het Maas-Niederrheinpad en blijf door een klein landbouwgebied lopen en kom daarna weer bij dezelfde provincialeweg uit. Opnieuw moet ik hier een klein stukje langs lopen (over een fietspad) en ter hoogte van Schlop volgt het linksaf, opnieuw richting het natuurgebied. Bij het laatste huis staat een picknicktafel en na circa 7,5 kilometer te hebben gelopen neem ik hier de tijd voor een lange pauze en kan zodoende even een broodje eten.
Na bijna een half uur stap ik weer op en na een groepje huizen slaat de wandeling weer het bos in; maar niet al te lang, vrij snel sta ik bij restaurant en hotel Krickenbecker See. Het is echter niet nodig om pauze te houden en snel ga ik weer verder. Daarnaast is hier ook flink druk met andere wandelaars en fietsers. Vlak achter dit hotel ligt een bezoekerscentrum. Ook hier loop ik langs, na wel eerst even de informatieborden te hebben gelezen; altijd informatief om wat te weten te komen over de streek. Via een asfaltweg loop ik tussen de Seen door; links van mij ligt de Hinsbecker Bruch en rechts de Glabbacher Bruch en een stukje verder het kasteel Hinsbeck. Overigs ben ik hier ook weer op het Maas-Niederrheinpad aan het lopen.
Na een lang stuk asfaltweg gaat het een parallel lopen door het bos, eindelijk weer een onverhard stuk. Maar al na 400 meter komt daar weer een eind aan en moet ik min of meer in de berm van een drukkere autoweg gaan lopen. Hier ligt ook een knooppunt in het Maas-NiederRheinpad; vanaf hier volg ik zelf de verbindingsroute naar Venlo, terwijl naar links de hoofdroute afbuigt richting Leuth en naar rechts de hoofdroute richting Wachtendonk.
Aan de overkant van de provincialeweg loop ik het Naturschutzgebiet Venloër Heide in, een (inter)nationaal natuurgebied op de grens van Duitsland en Nederland. Na nog een stukje asfalt gaat het nu verder over onverharde bospaden. Ook komen er weer diverse wandelaars tegemoet, alsmede een voltallige scoutinggroep. Aan de Nederlandse kant volgt een stuk asfaltweg, dat ook langs het informatiecentrum komt. Maar een pauze zit er niet in; het informatiecentrum wordt verbouwd en is gesloten. Zo vlakbij Venlo is een pauze daarnaast ook niet meer nodig. Na de rondweg Venlo loop ik de buitenwijk Stalberg in; helaas over een geasfalteerd fietspad langs de statige nieuwbouwhuizen. Na een kleine kilometer gaat het verder over onverharde paden door een wijkpark en aan de rand van de woonwijk wordt dan het maasterras afgedaald; 23 meter dalen de Galgenberg af. Vanaf hier wordt rechtstreeks naar de spoorlijn gewandeld en dan langs de spoorlijn richting het station. In tegenovergestelde richting lopen vele hardlopers, op de terugweg van de Venloop. Op het station is het ook behoorlijk druk met terugreizende hardlopers. Met een welverdiend ijsje vanuit de stationskiosk loop ik op het perron helemaal naar achteren, het gunstigste voor de overstap in Eindhoven, en daar blijft het nog redelijk rustig. Via Eindhoven en Delft kan ik vervolgens aansluiten bij een verjaardag in die plaats.
0 Reacties
|
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|