Na terugkomst van vakantie zijn de weersvoorspellingen voor het weekeinde van 14/15 september zeer goed, met een nazomers tintje.
Analoog aan de vorige keer gaat het weer met de metro, tram en bus naar de bushalte Ockenburg aan de rand van Den Haag. Vanaf de halte loop ik meteen landgoed Ockenburgh op; eerst over een schelpenpad en verderop een onverhard pad. Dit voetpad gaat later parallel oplopen met een fietspad en daarna komen ze samen. Bij de Brasserie langs het wandelpad is het druk.
Na de gebouwen van de scouting en een tennispark buigt het wandelpad af van het fietspad en gaat meteen hoog de duinen in en blijft hier wat klimmen en dalen langs het sportpark.
Tussen Ockenburg en Kijkduin liggen echter nog de puinduinen en het Kustpad gaat daar vooraleer midden overheen. Na de asfaltweg gaat het via een steile trap, deels begroeid met brandnetels, omhoog en bovenaan moet ik even tot rust komen en even genieten van het uitzicht.
Een kort rustmoment later is het tijd om af te dalen richting Kijkduin, voornamelijk over half verharde paden en ten slotte weer een forse trap omlaag. Achteropkomend word ik in ingehaald door een hardloper en die zet er flink de pas in. Na het afdalen en het oversteken van de Zuid-Hollandlaan gaat het verder naar de bebouwing van Kijkduin. Hier loopt het Kustpad over asfaltpaden door de duinen.
Achter de bebouwing van hotels, appartementen en restaurants langs kom ik weer bij de duinen uit. Net in de duinen loop ik ook langs het 'Atlantikwall-museum', dat met de Open Monumentendag geopend is. Omwille van de tijd ga ik dit niet bezoeken, dat komt op een later moment nog wel eens.
Na het juttershuisje is het 200m tot de volgende kruising en vlak daarna moet ik een klaphekje door en vervolgens een forse klim een duin op. Opnieuw even een rustmoment, alvorens weer door het mulle zand en de duinstruiken af te dalen. De markering is hier wat minder, vanwege de vele kruisende paden, maar de groene wandelpaaltjes bieden uitkomst. Echter verderop gaan de knooppuntmarkering en het Kustpad hun eigen weg en wordt de markering onduidelijker.
Hierna komt het zandpad ten einde en na het passeren van twee klaphekjes wordt het een asfaltpad door het Westduinpark. Verderop wordt het ook weer klimmen en dalen. Pas na een kilometer of twee wordt het weer een zandpad en blijft zo door de duinen heen lopen. Het stijgen en dalen blijft aanwezig. Bij de Nieboerweg is het de trambaan oversteken en vervolgens weer omhoog de duinen in tussen Duindorp en Segbroek in. Na een laatste keer afdalen kom ik langs de waterzuivering Houtrust bij het Verversingskanaal.
Langs dit kanaal gaat het richting Scheveningen. Al snel sta ik bij de haven in laatstgenoemde plaats en wat meteen opvalt is de doordringende vislucht die vanaf de vele restaurants komt. Daarom loop ik maar snel verder en raak de markering even kwijt, maar door langs de haven te blijven lopen gaat het allemaal prima.
Iets verder kom ik op de boulevard van Scheveningen die ik tot het Kurhaus moet volgen. Wel begint het tegen lunchtijd aan te lopen en daarom ga ik na bijna 2 kilometer een trap af voor een lunch bij de strandtent 'Blue Lagoon'.
Na een goede lunch wordt het tijd om weer op te stappen. Een stukje verder op de Boulevard, voor het Kurhaus is het begin- en eindpunt van het Marskramerpad en gezamenlijk gaan beide paden naar het Centraal Station toe. Binnenkort loop ik dit stadsstuk dus nog een keer in omgekeerde richting. Nu volgt een stuk stedelijk wandelen; eerst om het Kurhaus heen en dan langs het politiebureau de Nieuwe Parklaan op.
Verderop langs de Nieuwe Badkapel en langs het paviljoen gaat het door het Westbroekpark; hier is het best druk met recreërende inwoners van Den Haag. Op het hoofdpad door het park loopt het allemaal goed door. Aan het andere einde van het park bij de Cremerbrug gaat het omhoog de Scheveningse bosjes in en daarna omlaag langs de vijver.
Langs het Indiëmonument gaat het weer omhoog, wel blijf ik hier even lezen over het hoe en wat van dit monument. Na het oversteken van de drukke B.M. Teldersweg loop ik weer tussen de bomen, nu het zonnetje ook lekker gaat schijnen wordt het serieus warm buiten en kan ik m'n vest uitdoen.
Na de Scheveningse Bosjes wordt het echt wandelen door de stad; langs het Vredespaleis naar Plein 1813. Via de Mauritskade en de Dennenweg gaat het langs 'Hotel des Indes' en over het Lange Voorhout richting het Binnenhof. Het Binnenhof steek ik recht over en vervolgens gaat het langs het Mauritshuis naar het Korte Voorhout en na het oversteken van de Koningskade komt het Centraal Station in zicht, het eindpunt na bijna 21 kilometer wandelen.
0 Reacties
De weersvoorspellingen voor het weekeinde van 17 op 18 augustus zijn niet erg gunstig te noemen; maar gaandeweg de werkweek verbeteren deze enigszins. De volgende etappe op het Groene Hartpad is er een met veel graskades; vanwege de regen van afgelopen week laat ik deze liggen en ga beginnen met een nieuw pad: het Nederlands Kustpad (deel 2), waarvan afgelopen voorjaar een nieuwe gids uit kwam.
Omdat er 's ochtends nog regen wordt verwacht, start ik voor mijn doen vrij laat. Pas na 10:00 vertrek ik vanuit Pijnacker en reis via dezelfde route naar Hoek van Holland als toen ik met de GR5 ging beginnen. De tijdelijke bus zet me weer af bij de vishandel en dan loop ik weer naar de wegwijzer die het beginpunt markeert.
Ditmaal zijn er verder geen mensen in de omgeving en maak ik dus maar een selfie. Dan gaat het horloge aan en is het tijd om richting Den Haag te vertrekken. Ditmaal blijf ik aan deze kant van de metrolijn-in-aanbouw en loop richting de boulevard. Door het winderige weer is het maar rustig, er staan slechts enkele auto's. Ook verderop bij de restaurants is het rustig. Ik loop door langs de radarpost het Noorderhoofd op. Alhier loop ik vol op de wind en met mij vele andere, veel mensen gaan even lekker uitwaaien.
Aan het einde van het Noorderhoofd, feitelijk de 'hoek' van Holland, ga ik het strand op en vrijwel meteen verandert de voertaal in Duits, dit vanwege de vele Duitsers die hier een vakantiehuisje gehuurd hebben. Evengoed; dit eerste stukje strand is nog niet bijzonder lang en bij de volgende pluk vakantiehuisjes moet ik de duinen in. Dit is meteen het eerste stuk flink ploegen door het zachte zand en ook een klein beetje klimmen.
Na de afdaling kom ik bij een asfaltpad, waarvoor in het wandelboekje een waarschuwing meegegeven wordt, het pad staat verder niet onder water. Dan nog een trap beklimmen en de bebouwing van Hoek van Holland komt alweer in zicht. Aan de overkant van de weg over een klinkerpaadje en na een trappetje gaat de LAW-6 rechtsaf en LAW-5 linksaf.
Langs de duinrand en vervolgens de parkeerplaats bij de strandovergang loop ik bij een draaihekje weer de duinen in, eerst over een asfaltpad; verderop over een zandpad op de duinen. Een stukje verder staat een bankje en aldaar neem ik even een korte pauze van een 10-tal minuten.
Het zandpad gaat verder op parallel lopen aan het fietspad en komt dan uit bij de strandopgang Vlugtenburg. Volgens de markering en de beschrijving moet ik de trap afdalen en over het fietspad lopen, wat ik ook doe; echter aan het einde van de fietspad staat een markeringssticker bij het hooggelegen voetpad en beiden zijn elkaar verder niet tegengekomen. Wat klopt er niet?
Aan het einde van het fietspad moet ik naar het strand lopen, hier staat ook een strandtent en na een kilometer of 9 is dit een goed moment om een lange pauze te houden, deze valt ook samen met lunchtijd en bij de thee neem ik ditmaal een tosti. Ik kan op het beschutte terras zitten, hoewel er toch een fris windje staat.
Na meer dan een half uur stap ik eens op en dan moet ik 2 kilometer over het strand lopen, tot aan Ter Heijde. Op de vloedlijn, en het is gelukkig vloed, loopt het beter. Soms moet ik ook door een ondiep watertje lopen, maar een probleem vormt dat niet. Gelukkig heb ik enigszins de wind mee in de looprichting.
Ter hoogte van Ter Heijde kan ik dan weer het strand verlaten, eerst over het mulle zand en daarna over betonplaten. De nieuwe route die eerder als wijziging aangegeven werd in de vorige versie van de wandelgids, is weer teruggedraaid. Daarom daal ik dus de trap af en loop dan weer het dorp uit bij de volgende strandopgang.
Bovenop het duin moet ik dan weer een stukje fietspad afwandelen en daarna verlaat ik de duinen voorlopig. Bij de eerste kruising gaat het Kustpad weer onverhard verder over de Slaperdijk. Met dit weer overigens een populaire plek om je hond uit te laten en ook honden die van hot naar het springen/lopen.
Na de Slaperdijk sta ik aan de doorgaande weg Den Haag - Monster; deze wordt overgestoken en na een stukje fietspad loop ik over het terrein van de psychiatrische inrichting Westerhonk, maar daar is niet zo veel van te merken op deze zaterdag. Vervolgens loopt het Kustpad een kleine kilometer langs de Madesteinweg, alvorens het recreatiegebied Madestein in te duiken.
Eerst over een onverhard wandelpad, daarna over een asfaltpad. Op laatstgenoemd pad moet ik nog bijna op zij springen voor een auto, die hier overigens helemaal niet hoort te komen. Verderop wordt het weer een onverhard pad en vervolgens een graspad langs de plas. Bij een ijsboerderij is het weer richting draaien over graspaden, vervolgens een voetbalveld ongeveer oversteken en dan via enkele klinkerpaadjes richting de Lozerlaan. Eventjes loop ik parallel op met deze verkeersweg en daarna bij een bruggetje gaat het verder over een flink begroeid paadje, deels met brandnetels, naast een volkstuincomplex. Na dit complex nog een kort stukje fietspad en bij de Monsterseweg zit deze eerste, toch wisselende, etappe er op. |
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|