Na terugkomst van vakantie zijn de weersvoorspellingen voor het weekeinde van 14/15 september zeer goed, met een nazomers tintje.
Analoog aan de vorige keer gaat het weer met de metro, tram en bus naar de bushalte Ockenburg aan de rand van Den Haag. Vanaf de halte loop ik meteen landgoed Ockenburgh op; eerst over een schelpenpad en verderop een onverhard pad. Dit voetpad gaat later parallel oplopen met een fietspad en daarna komen ze samen. Bij de Brasserie langs het wandelpad is het druk.
Na de gebouwen van de scouting en een tennispark buigt het wandelpad af van het fietspad en gaat meteen hoog de duinen in en blijft hier wat klimmen en dalen langs het sportpark.
Tussen Ockenburg en Kijkduin liggen echter nog de puinduinen en het Kustpad gaat daar vooraleer midden overheen. Na de asfaltweg gaat het via een steile trap, deels begroeid met brandnetels, omhoog en bovenaan moet ik even tot rust komen en even genieten van het uitzicht.
Een kort rustmoment later is het tijd om af te dalen richting Kijkduin, voornamelijk over half verharde paden en ten slotte weer een forse trap omlaag. Achteropkomend word ik in ingehaald door een hardloper en die zet er flink de pas in. Na het afdalen en het oversteken van de Zuid-Hollandlaan gaat het verder naar de bebouwing van Kijkduin. Hier loopt het Kustpad over asfaltpaden door de duinen.
Achter de bebouwing van hotels, appartementen en restaurants langs kom ik weer bij de duinen uit. Net in de duinen loop ik ook langs het 'Atlantikwall-museum', dat met de Open Monumentendag geopend is. Omwille van de tijd ga ik dit niet bezoeken, dat komt op een later moment nog wel eens.
Na het juttershuisje is het 200m tot de volgende kruising en vlak daarna moet ik een klaphekje door en vervolgens een forse klim een duin op. Opnieuw even een rustmoment, alvorens weer door het mulle zand en de duinstruiken af te dalen. De markering is hier wat minder, vanwege de vele kruisende paden, maar de groene wandelpaaltjes bieden uitkomst. Echter verderop gaan de knooppuntmarkering en het Kustpad hun eigen weg en wordt de markering onduidelijker.
Hierna komt het zandpad ten einde en na het passeren van twee klaphekjes wordt het een asfaltpad door het Westduinpark. Verderop wordt het ook weer klimmen en dalen. Pas na een kilometer of twee wordt het weer een zandpad en blijft zo door de duinen heen lopen. Het stijgen en dalen blijft aanwezig. Bij de Nieboerweg is het de trambaan oversteken en vervolgens weer omhoog de duinen in tussen Duindorp en Segbroek in. Na een laatste keer afdalen kom ik langs de waterzuivering Houtrust bij het Verversingskanaal.
Langs dit kanaal gaat het richting Scheveningen. Al snel sta ik bij de haven in laatstgenoemde plaats en wat meteen opvalt is de doordringende vislucht die vanaf de vele restaurants komt. Daarom loop ik maar snel verder en raak de markering even kwijt, maar door langs de haven te blijven lopen gaat het allemaal prima.
Iets verder kom ik op de boulevard van Scheveningen die ik tot het Kurhaus moet volgen. Wel begint het tegen lunchtijd aan te lopen en daarom ga ik na bijna 2 kilometer een trap af voor een lunch bij de strandtent 'Blue Lagoon'.
Na een goede lunch wordt het tijd om weer op te stappen. Een stukje verder op de Boulevard, voor het Kurhaus is het begin- en eindpunt van het Marskramerpad en gezamenlijk gaan beide paden naar het Centraal Station toe. Binnenkort loop ik dit stadsstuk dus nog een keer in omgekeerde richting. Nu volgt een stuk stedelijk wandelen; eerst om het Kurhaus heen en dan langs het politiebureau de Nieuwe Parklaan op.
Verderop langs de Nieuwe Badkapel en langs het paviljoen gaat het door het Westbroekpark; hier is het best druk met recreërende inwoners van Den Haag. Op het hoofdpad door het park loopt het allemaal goed door. Aan het andere einde van het park bij de Cremerbrug gaat het omhoog de Scheveningse bosjes in en daarna omlaag langs de vijver.
Langs het Indiëmonument gaat het weer omhoog, wel blijf ik hier even lezen over het hoe en wat van dit monument. Na het oversteken van de drukke B.M. Teldersweg loop ik weer tussen de bomen, nu het zonnetje ook lekker gaat schijnen wordt het serieus warm buiten en kan ik m'n vest uitdoen.
Na de Scheveningse Bosjes wordt het echt wandelen door de stad; langs het Vredespaleis naar Plein 1813. Via de Mauritskade en de Dennenweg gaat het langs 'Hotel des Indes' en over het Lange Voorhout richting het Binnenhof. Het Binnenhof steek ik recht over en vervolgens gaat het langs het Mauritshuis naar het Korte Voorhout en na het oversteken van de Koningskade komt het Centraal Station in zicht, het eindpunt na bijna 21 kilometer wandelen. |
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|