Als vervolg op de wandeling van vorige week zondag, ga ik weer een inloopwandeling lopen. Ditmaal een oude NS-wandeling, die tegenwoordig als OV-stapper door het leven gaat, van Lunteren naar Lunteren over ruim 11 kilometer.
Omdat ik 's middags nog andere bezigheden heb, ga ik ditmaal eens vroeg op pad. Om kwart over zeven ga ik weer naar de metro toe en via Rotterdam Centraal en Amersfoort bevindt ik mij in de stoptrein naar Lunteren; een rit van een half uurtje. Om 10:03 stap ik de trein uit en zet na het perron de stappenteller weer aan. Bij de Boslaan verlaat ik het dorp eigenlijk alweer; maar niet nadat ik nog even naar een ouderwetse tractor-optocht kijk die langs rijdt. Aan het einde van het dorp doemen de eerste markeringsstickers en bordjes van het Veluwe Zwerfpad op, alsmede lokale bordjes van het knooppuntennetwerk. In het Lunterse Buurtbos loop ik eerst langs een eendenvijver, nog een goede bewaakte ook. Verder gaat het door dit bosgebied tot ik bij een asfaltweg aankom.
Aan de overkant van deze weg volg ik eerst een stukje asfaltweg en dan weer een bospad dat al snel (flink) gaat stijgen en bovenop de heuvel staat uitkijktoren De Koepel. De uitkijktoren zelf is nog niet open, maar de pleisterplaats onder aan de uitkijktoren wel. Evenwel is het daar iets te druk met een wielrenclub en neem ik dus geen pauze. Eigenlijk ook niet nodig na zo'n korte afstand.
Vanaf de Galgenberg daal ik aldus weer af door de bossen, deels over smallere paadjes. Op de asfaltweg kom ik dan langs restaurant de Lunterse Boer; vanaf de weg is te zien dat er een bruiloft aan de gang is, nochtans ben ik bijna 3 kilometer onderweg sinds Lunteren. Daarom loop ik weer door over de zandweg en sla vrij snel weer af over een bosweg en vlak daarna over een zeer smal bospad. Kronkelend door het bos kom ik bij de Hessenweg, een belangrijke vooroorlogse handelsweg.
Al snel na het bereiken van de Hessenweg, sla ik daar weer van af en loop over smallere bospaden en kom daar ter hoogte van camping De Droomwens uit. Deze zandweg volg ik een kleine kilometer en ga dan noordwaarts, opnieuw de bossen in. Ook gaat dit pad licht stijgen en komt na wat slingerbochten boven de voormalige zandgroeve uit. Aanvankelijk loopt het pad bovenlangs, maar gaat na enige tijd dan toch beneden de groeve in. In deze groeve staan diverse attributen en informatieborden die de zandwinning uitleggen. Aan de overkant moet ik dan een steile trap opklimmen en kom na een recht bospad bij het (mediaan)middelpunt van Nederland uit.
Bij dit middelpunt blijf ik even staan voor een korte pauze, maar na een kleine 10 minuten stap ik toch op en daal de berg weer af via, mijn inziens, enkele steilere bospaden. Evenwel is het droog en zijn de zandpaden allemaal prima te belopen. Na een wandelpad langs een weiland kom ik bij een asfaltweg uit en aldaar staat ook restaurant de Goudsberg. Omdat ik nog redelijk ruim in de tijd zit, ga ik hier een lunch houden.
Na bijna 3 kwartier stap ik weer eens op en ga dan via de asffaltweg verder naar het noorden, maar al snel na het restaurant daalt het links een bospad af, dat verderop op een asfaltfietspad komt. Dit fietspad volg ik enige kilometers, later komt er een zandweg naast lopen en stap ik aldus af van het asfalt. De route loopt hier door het lokale akkerbouwgebied van Lunteren.
Op de eerste kruising slaat het Veluwe Zwerfpad af, maar zelf ga ik via het knooppuntennetwerk verder rechtdoor en kom daarbij weer in het Luntersche Buurtbosch. Na wat geslinger door het bos, kom ik bij dezelfde kruising waar ik eerder vanochtend het bos inging. Nu loop ik dus weer via het voetpad naar station Lunteren en ondanks het straffe doorlopen na de lunch moet ik nog bijna 20 minuten wachten op de trein.
Via Ede en Utrecht reis ik naar Woerden toe en aldaar wordt ik ditmaal per auto opgehaald.
0 Reacties
|
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|