Rond Bergen op Zoom loopt een NS-wandeling en daarmee kan ik mooi het gat opvullen, wat door de GR5 ontstaan is en waarmee ik het Nederlandse deel van de GR 5 kan afsluiten.
Op deze zondagochtend reis ik omstreeks kwart over negen naar Bergen op Zoom vanaf Rotterdam en kom daar een uur later aan. De NS-wandeling begint aan de achterkant van het station en loopt voornamelijk door de bebouwing; mijn inziens wel door een achterstandswijk en dat is goed te merken aan het straatbeeld. Snel daarna sla ik af en loop door een parkje heen; druk is het overigens niet. Verderop wordt het een onverhard schelpenpad en kom ik pardoes in een meeuwengevecht terecht, die ruzie maken om een stuk brood.
Na het beklimmen van een heuveltje moet ik enkele honderden meters langs een provincialeweg wandelen, waarna ik via de stoplichten over kan steken. Hier blijkt een hiaatje in de tekst te zitten; volgens de routetekst moet ik eerder oversteken dan dat de markering aangeeft. In zulke gevallen moet de markering gevolgd worden volgens de beschrijving en steek dus later over.
Na een klein stukje woonwijk beland ik in de bossen. Ter hoogte van de jeugdherberg staat eenzelfde model handwijzer als in Hoek van Holland en sinds het startpunt van de GR5 heb ik dus al 117 kilometer afgelegd. Binnenkort begin ik hier met het Vlaamse deel van het vervolg richting Nice.
Vanaf de LAW-kruising stap ik over op het Floris V-pad (LAW 1-3), dat ik voorlopig zal volgen tot de noordrand van Bergen op Zoom. Na een stukje asfaltweg duik ik het bos in en volgen enkele onverharde en slingerende bospaden door het landgoed Zoomland. De markering is op sommige plekken niet helemaal duidelijk, maar op de afslagen zijn vaak wel schildjes te vinden.
Na het viaduct over de snelweg gaat het verder over een fietspad; de vele wielrenners echter.....
de meesten geven wel een handgebaar, maar veelal crossen ze met hoge snelheid langs. Gelukkig mag ik even van het fietspad afwijken over een onverhard stukje parallel voetpad aan de Moervaart. Dit pad komt uit bij een asfaltweg en deze asfaltweg steekt iets verder de spoorlijn Roosendaal - Vlissingen over. Direct na de spoorwegovergang ga ik langs de spoorlijn lopen over een een onverhard wandelpad; dat iets verder langs een terrein van de lokale scouting voert. Na weer het oversteken van een asfaltweg kom ik bij een zandverstuiving. Er wordt aantoonbaar gewerkt en ietsje verder in het bos ligt gewoon een zandpakket over het wandelpad en echt lekker loopt dit ook niet. Gelukkig wordt het verderop weer een gewoon bospad.
Na wat geslinger door het bos, kom ik op de Delweg aan de rand van het bos en blijf daarbij lopen op een onverharde zandweg. Iets verder op voert deze langs een volkstuin en na het oversteken van een asfaltweg loop ik voorbij een manege. Dit stuk zandweg ligt er behoorlijk opengereden bij en het loopt niet echt lekker; bij de manege gaat het gelukkig over in een klinkerweg. Op het bord bij de ingang staat aangegeven dat fietsers en wandelaars hier ook gebruik kunnen maken van het restaurant, maar dat doe ik nog niet.
Iets verderop langs de asfaltweg staat een handwijzer, alwaar het 'Floris V-pad' rechtdoor gaat, maar ik ga naar links en volg de verbindingsroute naar de GR5. Al direct gaat de weg stijgen, omdat de snelweg gepasseerd moet worden. Een stuk na het viaduct staat opnieuw een handwijzer, nu van een mooier model.
Volgens de routebeschrijving zou ik hier linksaf moeten slaan; maar ik ga rechtdoor, om zo het fort te bekijken. In het fort bevindt zich ook een kleine lunchroom en daar ik ongeveer op de helft zit, neem ik hier meteen een lange pauze. Uiteraard met een thee en een stukje appelgebak, dat wel behoorlijk krokant is.
Na de Markiezenhof loop ik het centrum van Bergen op Zoom binnen, alwaar het gezellig druk is. Enkele meters verder zit een ijssalon op de hoek van de straat en aldaar haal ik een ijsje voor de laatste kilometer naar het treinstation.
0 Reacties
Enige tijd geleden heb ik een set nieuwe wandelschoenen gekocht en deze moesten nog ingelopen worden. Daarom koos ik voor een korte NS-wandeling van circa 10 kilometer; de NS-wandeling 'De Bretten' van Halfweg-Zwanenburg naar Amsterdam Sloterdijk.
Omdat het deze Bevrijdingsdag niet heel erg denderend weer is, heb ik de wandeling tussen de buien door ingepast. Zoals gebruikelijk eerst weer een korte metrorit naar Den Haag Laan van N.O.I. en vervolgens met de trein naar Haarlem en dan nog met de stoptrein naar Halfweg-Zwanenburg, alwaar net iets voor 12:00 aankomt. Vanaf de achteruitgang van het station loop ik dan eerst een stukje over een rustige asfaltweg langs diverse woonboten. Waar het fietspad oversteekt volg ik dit in de richting van Amsterdam. Vlak bij een bruggetje moet ik een klaphek door, de eerste (lange) grasdijk op. In de verte doemt de Hemwegcentrale in het de Westhavens op.
Na een klimmetje over een overstapje kom ik na bijna 1,5 kilometer weer bij een klaphekje in een achtertuin terecht en kom vervolgens via een overstaphekje weer op een asfaltweg uit. Deze asfaltweg gaat langs het boezemgemaal Halfweg, om daarmee tevens een zijkanaal over te kunnen.
Daarna ga ik via een fietspad langs de snelweg lopen en daarna een viaduct onderdoor. Direct na het viaduct volgt een grasbaan aan de andere kant van de snelweg. Verderop is deze gedeeltelijk kapot gereden; maar vermoedelijk is dit gedaan door een maaimachine, want de waterkanten zijn opvallend netjes. Vlak daarna kom ik bij het trekpontje aan om op het voetpad langs de trekvaart te komen. Natuurlijk ligt het pontje aan de verkeerde kant; als ik er op stap wiebelt het behoorlijk, maar gelukkig is het maar een klein stukje.
an de andere kant kom ik min of meer in een oerwoud terecht; het voetpad langs de Haarlemmer Trekvaart is vrijwel geheel overgroeid met fluitenkruid en koolzaad. Het eerste deel van dit voetpad moet ik me een weg banen door de plantengroei. Iets verder wordt het gelukkig beter te belopen. Na dit voetpad kom ik bij een (camper)parkeerplaats uit en volgens de routebeschrijving moet ik een pad volgen langs de bomen. Eerst kan ik dit niet echt vinden, maar een eerder wandelspoor brengt me toch in de juiste richting. Na een dammetje met klaphek volgt een lang struinpad door het natuurgebied De Lange Bretten. Dit natuurpad is bij tijd soms smal en deels zompig.
Onderweg zit soms een stukje asfalt; maar hoofdzakelijk is het onverhard wandelen in het buitengebied van Amsterdam.
Na enige tijd kom ik weer bij het asfaltfietspad uit en de Australiƫhavenweg. Na het viaduct bevindt zich een parkeerplaats met wat informatieborden over natuurgebied De Bretten. Na een kleine pauze van enkele minuten stap ik weer verder en moet dan een heuveltje af en loop langs een speeltuin. Het trekpontje vlak ernaast lijkt aanlokkelijk, maar deze ziet er veel instabieler uit dan de vorige.
Vlak na een houten bruggetje ga ik weer het struinpad op. Ditmaal over het terrein van de voormalige afvalberg Brettenburgh. Anders dan de vorige keren ligt hier divers puinmateriaal en loop ik hier nogal ongelijk. Na het kruisen van een asfaltpad gaat het pad even steil omhoog wederom de afvalberg op en een stukje verder weer steil omlaag.
Na een bruggetje en een kort stukje asfaltfietspad zegt de beschrijving om een smal bielzenbruggetje over te steken. Dit smalle paadje kom daarna weer op een graspad langs de Haarlemmer Trekvaart. Iets verderop staat molen d'Eenhonderd Roe, een doorkomstpunt van de eerste trein in Nederland in 1839.
Bij de Seineweg blijkt de oversteekplaats afgesloten te zijn, maar daar maal ik niet om en steek gewoon over op een moment dat kruisend verkeer het groene licht heeft. Aan de overkant gaat het weer verder over een struinpad; maar dit laatste stuk struinpad blijkt vooral te lopen door een gekapte groenstrook. Na zo'n 1,5 kilometer komt Sloterdijk in zicht en loop ik vooral nog even over voetpaden langs de statige kantoorpanden. Net als ik bij Sloterdijk in de trein stap, begint het weer te regenen. Kortom; een korte wandeling en goed om de benen effe te strekken.
|
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|