Na enkele weken van zomerhitte en het laten herstellen van blessures, kan ik op 4 augustus weer eens gaan wandelen. Om er weer in te komen, kies ik daarom voor de eerstvolgende etappe op het Groene Hartpad.
Net als met de vorige etappe op dit pad, reis ik weer naar Woerden toe en vervolgens met het Flexbusje naar Linschoten, ditmaal ben ik de enige passagier en wordt dus sneller naar Linschoten gebracht. Vanaf de halte steek ik weer de brug over, maar ga vervolgens rechtdoor naar de volgende brug. Voor deze brug gaat het links over een asfaltpad door een parkje; dat aan het einde een graskade wordt. Na circa een kilometer kom ik bij een asfaltweg uit.
Na een kleine 2,5 kilometer kom ik bij de bebouwde kom van Montfoort. Op de weg richting het Centrum is het het komen en gaan van fietsers en automobilisten, iets verderop blijkt net de brug over de IJssel weer gesloten te zijn. Onder de poort door kom ik in het Centrum van Montfoort uit; direct na de poort zit een café dat zojuist open gegaan is. Maar nog net geen uur onderweg, vindt ik een pauze niet nodig.
Vanaf hier gaat een routewijziging in; die ik evenwel niet uitgeprint heb. De markering blijkt volgens Facebook net nagekeken te zijn en daar kan ik dus wel op vertrouwen en dat klopt ook allemaal wel. Aan de andere kant van het Centrum loop ik het oude kasteelterrein op, tegenwoordig een wooncomplex.
Bij het Kasteelplein houdt ik een korte pauze in een bushokje, alvorens weer verder te gaan. Aan de overkant van de Hollandsche IJssel volgt een stukje saai wandelen tussen de sportvelden door en een woonwijk. Aan het einde van deze wijk volgt weer een lange Tiendweg, eerst loop ik over een houtsnipperpad. Na een schapenschuur wordt het een echt graspad.
Ongeveer halverwege staat een tweetal hekken, maar er is een smalle doorgang gelaten voor wandelaars; wel erg smal ook. Aan het einde van de Tiendweg kom ik bij een smal polderfietspad uit, dat naar de buurtschap Knollemanshoek leidt. In deze buurtschap kan de markering wat verwarring brengen, vanwege een hoogwaterroute, maar daar ga ik geen last van hebben.
Ik sla een zijweg in, die aanvankelijk dood lijkt te lopen, maar iets naar rechts staat een knooppuntpaaltje langs de hoge heg. Dit blijkt een achterafpaadje te zijn, om op het jaagpad langs de IJssel uit te komen.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Over
Op dit wandelblog beschrijf ik alle wandeltochten die ik maak in Nederland. Archief
November 2019
Categorieën
Alles
|